Diversiteit en Inclusie is springlevend – Hier polderen we liever dan dat we polariseren

De laatste tijd lijkt het alsof we collectief in een aflevering van Black Mirror zijn beland: opiniestukken, nieuwsberichten en analyses die ons waarschuwen voor een Amerikaanse anti-DEI-golf die onvermijdelijk ook hier voet aan wal zal zetten. De suggestie? Dat ook in Nederland en Europa diversiteit, gelijkwaardigheid en inclusie elk moment het raam uit kunnen.
Spoiler alert: dat valt nogal mee.

Ik werk dagelijks met organisaties aan DEI-beleid – van overheidsinstanties tot het mkb, van universiteiten tot techbedrijven – en geloof me: niemand zit te wachten op een kopie van de Amerikaanse backlash. Er is hier geen heimelijke bewondering voor het Republikeinse handboek ‘Hoe saboteer ik een inclusieve samenleving in tien stappen’. Wat ik wél zie? Dat organisaties de Amerikaanse ontwikkelingen met een gezonde dosis ongemak volgen.

De Europese context is geen utopie, maar het is ook geen Texas. Professionals en bestuurders die ik spreek zijn niet bezig met ideologische cultuurstrijd, maar met praktische vragen: Hoe zorg je dat iedereen zich thuis voelt op de werkvloer? Hoe maak je beleid dat zowel rechtvaardig als houdbaar is? En hoe blijf je koersvast in een wereld die soms meer schreeuwt dan denkt?

Dit zijn geen modieuze grillen of politieke statements. Dit zijn serieuze, doorleefde inspanningen – vaak stil, maar standvastig. Geen DEI als ideologie, maar als omgangsvorm in een samenleving. Gebaseerd op data, praktijkervaring en, heel onhip, evidence-based beleid.

Dus laten we vooral niet hysterisch worden van Amerikaanse headlines. De angst mag dan overwaaien, het beleid hoeft dat niet. Hier polderen we liever dan dat we polariseren. Blijf je eigen weg bewandelen – nuchter, vasthoudend, en met een vleugje lef.